همانطور که معنای اثبات مالکیت بر همگان واضح است، مالکیت به معنای این است که مالی به صورت رسمی به نام یک فرد به ثبت رسیده باشد و یا به صورت ارث به او منتقل شده باشد. براین اساس اثبات مالکیت به وضعیتی اطلاق می شود که در آن دعوایی مطرح شود که فرد به دنبال اثبات مالکیت خود در آن است. اثبات مالکیت یک وضعیت حقوقی بسیار مهم است که باید توسط یک وکیل حل و فصل شود. روش های زیادی برای اثبات مالکیت وجود دارند که می توان با آن ها آشنا شد.
این دعاوی از پیچیده ترین مشکلاتی محسوب می شود که مراحل قانونی سختی در پیش دارد. بهتر است بدانید که در اصل اثبات مالکیت به نام فردی تعلق می گیرد که سند رسمی به نام او وجود داشته باشد. ولی معمولا طرح این دعاوی زمانی رخ می دهد که سند مالکیت رسمی برای آن وجود نداشته باشد. به این صورت فرد مدعی باید برای اثبات مالکیت خود اسنادی را به دادگاه ارائه دهد که بالاتر از سند رسمی باشند. در این بخش قصد داریم به اثبات مالکیت با نسق زراعی بپردازیم.
منظور از نسق زراعی چیست؟
قبل از آنکه برای اثبات کردن حق مالکیت خود نسبت به نسق مالکیت وارد طرح دعاوی شوید، بهتر است با مفهوم دقیق نسق زراعی آشنا شوید تا هیچ شبهه ای در این زمینه برای شما باقی نماند. نسق در واقع به معنای حق کشاورزی است که در زمین یک شخص دیگر کار می کند. بر این اساس کشاورزان به پرداخت حق نسق می پرداختند که در قانون اصلاحات ارضی، حق نسق به این معناست که زارع به کسی گفته می شود که مالک زمین کشاورزی نیست و تنها در این زمین به زراعت مشغول است. او در واقع به صورت نقدی با با جنس مقداری از محصول را به مالک می دهد.
سندی که برای نسق می خورد، همان سند زمین است که به صورت یک برگه ای می باشد و اطلاعات مالک در آن وجود دارد. قبل از انقلاب به چنین فردی سند نسق داده می شد. با این وجود بهتر است بدانید که نسق زمینی معتبر است که دارای سه ویژگی مهمی باشد که به صورت زیر هستند:
- خود فرد کارهای زمین زراعی را انجام داده باشد.
- نسق به نام وی باشد.
- ملک مورد نظر از دسته املاک معارض نباشد. چرا که استعلام آن از سازمان ها گرفته می شود.
در واقع نسق زراعی به معنای کشاورزی است که مقداری از زمین های تحت کشت را در زمان قانون اصلاحات ارضی به تصرف خود در آورده است تا برای کشت آن اقدام کند. نسق قابل انتقال و حتی موروثی است که به معنای حق دائمی دهقان به زمین می باشد. نسق در سال ۱۳۵۹ طبق لایحه قانون واگذاری و احیا زمین ها به معنای عملکرد آبادانی کسی که قصد دارد برای آبادانی یک زمین وارد عمل شود.
از جمله مهم ترین راه های تملک می توان به احیاء اراضی موات و حیازت اشیاء مباحه، عقود و تعهدات، اخذ به شفعه و از طریق ارث اشاره کرد. پس بهتر است در رابطه با دعوی اثبات مالکیت با سند عادی با توجه به قانون مدنی بند ۲ ماده ۱۴۰، این نوع دعاوی مبتنی بر عقود و تعهدات می باشد. برای این کار به مدارک مهمی نیازمند است که باید بتوانید در این زمان مدارک مهمی را آماده کنید. برای آن که بتوانید این مدارک را به صورت بی نقص آماده کنید نیاز به یک وکیل متخصص در این حوزه می باشد تا شما را یاری کند و با مشکل روبرو نشوید.
طرح دعاوی اثبات مالکیت با سند عادی چه زمانی رخ می دهد؟
از دعاوی شایع و پرتکرار، دعاوی مربوط به دعوی اثبات مالکیت با سند عادی است که بهتر است قبل از آغاز به این کار ابتدا راجع به آن ها اطلاع لازم را به دست آورید. به صورت کلی به ارتباط بین شخص و آن چیزی که در تصرف اوست، مالکیت گفته می شود. پس باید این مالکیت به صورت رسمی و کتبی به نام او زده شده باشد. پس تنها مالک می تواند نسبت به ملک خود تصرف داشته باشد که این براساس قانون تثبیت شده است. سند رسمی یک ادله قابل قبول می باشد که نشان می دهد مالکیت به صورت رسمی وجود دارد. اما در برخی از مواقع سند رسمی وجود ندارد. سوال اینجاست که در اینجا چه کاری باید انجام داد؟
اثبات مالکیت با نسق زراعی به چه صورت است؟
در رابطه با اثبات مالکیت با نسق زراعی بهتر است بدانید که این نسق بین مالک و زارع به وسیله یک قرار داد تنظیم می شود. بر اساس قرار داد نوشته شده، زارع باید مقداری از محصول برداشت شده را به صاحب ملک بدهد. پس فرقی نمی کند که به صورت نقدی و یا به صورت جنس این کار را انجام دهد. به این نوع زراعت، زارع صاحب نسق گفته می شود. پس برای اثبات مالکیت این زمین، کشاورز می تواند قرار داد تنظیم شده بین خود و مالک را به دادگاه ارائه دهد. همچنین می تواند برای اثبات آن به طرح دعاوی بپردازد.
بنابراین این اثبات به کمک ارائه دادن این قرارداد به دادگاه قابل انجام است. پس فرقی نمی کند که حق زارعانه در عقد قرار داد ذکر شده باشد یا خیر، در هر صورت به زارع تعلق می گیرد. بهتر است بدانید که این حق زمانی به زارع تعلق می گیرد که به صورت مستمر در آن ملک کار کرده باشد. پس اگر وی عمل زراعت موقتی داشته باشد، نمی تواند این حق را دریافت کند. پس فرد باید به صورت نقدی حق مالک را ادا کند و یا از برداشت سالیانه به او بدهد. در زمان اثبات مالکیت نسق زمین های زراعی، باید موارد مهمی مدنظر قرار بگیرند که بهتر است در ادامه با آن ها آشنا شوید.
محاسبه نسق زراعی به چه صورت است؟
در اثبات مالکیت نسق باید عوامل مهمی را مدنظر قرار دهید. از جمله مهم ترین این عوامل برای محاسبه نسق زراعی، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- طول کارکرد زارع به روی زمین کشاورزی
- میزان آبادانی که به روی زمین انجام داده است.
- مقدار سرمایه ای که برای آبادانی زمین خرج کرده است.
- موقعیت و ارزش ملک
با توجه به موارد ذکر شده، میزان ارزش حق نسق به صورت درصدی محاسبه می گردد. بهتر است بدانید زمانی که زارع بدون آنکه به مالک بگوید به زراعت به صوبرت غصبی بپردازد، مالک هیچ تعهدی به او در پرداخت حق ریشه نخواهد داشت. پس اثبات مالکیت تنها با در نظر گرفتن تمامی موارد ذکر شده امکان پذیر هستند.
چه مواردی حق زارعانه را برای اثبات مالکیت نسق زراعی کامل می کنند؟
برای آنکه زارع بتواند حق خود را در اثبات مالکیت با نسق زراعی بگیرد، عوامل مهمی تاثیر گذار هستند که باعث تشکیل حق زارعانه می شوند. از جمله مهم ترین آن ها به شرح زیر هستند:
زمین مزروعی
زمین مزروعی باید وجود داشته باشد، در غیر این صورت امکان درخواست حق وجود ندارد. در واقع حق زارعانه با زراعت کشاورز به روی زمین معنا پیدا می کند.
عمل زارع
باید شخصی به نام کشاورز وجود داشته باشد که به روی این زمین کار کرده باشد.
مالک
مالک کسی است که زمین به نام اوست. به این صورت آن را برای زراعت به شخصی به نام زارع داده است و با برداشت سالیانه حق خود را می گیرد.
بهتر است بدانید که تنها وکلای متخصص می توانند به پرونده شما در این زمینه رسیدگی کنند. چرا که اثبات مالکیت یک موضوع پیچیده است که به راحتی قابل انجام نیست.
مرجع رسیدگی به دعوای اثبات مالکیت نسق زراعی
در رابطه با دعاوی که در رابطه با اثبات مالکیت با نسق زراعی مطرح می شوند، بهتر است بدانید که رسیدگی به این دعاوی به عهده شورای اصلاحات ارضی می باشد. این شورا در واقع شورایی است که اراضی کشاورزی را به زارعین دارای حق نسق به میزان استحقاقی که دارند، واگذار می نماید. شاید بپرسید که این مرجع صالح از چه کسانی تشکیل شده است. بهتر است بدانید که این مرجع به ریاست وزیر کشاورزی می باشد که از ۵ نفر عضویت تشکیل شده است که شامل صاحب منصبان مزارع کشاورزی که دارای حداقل سمت مدیر کل یا مدیر عامل هستند می باشند.
در واقع وظیفه مهمی که این شورا به عهده دارد، تعیین روش کلی و تهیه برنامه، تنظیم آیین نامه های لازم و نظارت در حسن اجرای وظایفی که در قانون اصلاحات ارضی پیش بینی شده، حل اشتباهاتی که در تنظیم سند رخ داده اند و اقاله یا ابطال سند می باشد. رسیدگی به این پرونده ها به عهده رئیس سازمان امور اراضی می باشد که آن را به رئیس سازمان جهاد کشاورزی می فرستد. اعضای این شورا را رئیس سازمان امور اراضی، معاون سازماندهی، مدیر کل سازماندهی، مدیر کل امور حقوقی و یک نفر صاحب منصب وزارت جهاد کشاورزی تشکیل می دهند.
طرح دعاوی اثبات مالکیت نسق زراعی
طرح کردن دعاوی اثبات مالکیت با نسق زراعی در صورتی امکان پذیر است که فردی که دارای سند نسق دار است قادر به اثبات مالکیت خود نباشد. در واقع طرح کردن دعاوی اثبات مالکیت زمانی است که فرد بخواهد به حق خود مالکیت ببخشد و از مزایای آن بهره مند شود. طرح کردن دعاوی به این صورت است که این فرد دادخواستی برای این موضوع تنظیم می کند تا بتواند دعوای خود را به این موضوع آغاز کند.
بهتر است که در این رابطه دادخواستی تنظیم شود که باید آن را به یک وکیل متخصص واگذار کنید. این وکیل باید پرونده های این چنینی زیادی را پشت سر گذاشته باشد. از آنجایی که این پرونده ها پیچیده هستند، دارای قوانین مهمی می باشند که وکیل باید طبق آن ها به تنظیم دعاوی و دادخواست بپردازد. به همین دلیل است که رسیدگی به این دعاوی تنها توسط یک وکیل متخصص امکان پذیر است.
کلام آخر
اثبات کردن مالکیت در بحث نسق زراعی از اهمیت زیادی برخوردار است که رسیدگی به چنین پرونده هایی باید طبق قوانین و اصول مهمی صورت بگیرد که تنها به وسیله یک وکیل امکان پذیر است. اثبات کردن مالکیت نسق زراعی باید توسط یک مرجع درست رسیدگی شود تا بتواند به نتیجه برسد. فرد مورد نظر می تواند حتی برای این اثبات به طرح دعاوی و یا تنظیم دادخواست نیز بپردازد.
