چه وکیل باشید و چه نباشید برای این که بفهمید چطور دعوای دستور موقت را اقامه کنید این کتاب بهترین راهنما برای شما می باشد. اگر می خواهید توانایی نوشتن دادخواست و دفاع در دعوای دستور موقت را بیاموزید این کتاب بهترین راهنما برای شما می باشد.
کتاب دستور موقت در رویه دادگاه ها، به شما یاد می دهد که با خواندن آراء دادگاه ها و پرسش و پاسخها بتوانید از حق خودتان دفاع کنید.
۱۸۹,۰۰۰ تومان
کتاب دستور موقت در رویه دادگاه ها هم جنبه ماهوی و تئوریک این دعوا را به شما خواهد آموخت و هم نحوه عملی طرح دعوا و دفاع در این دعوا را فراخواهید گرفت. شما با مطالعه رویه قضایی و آراء دادگاه ها و دیوان عالی کشور روند عملی رسیدگی به دستور موقت را خواهید آموخت. بنابراین علاوه بر این که این کتاب برای دانشجویان حقوق، کارآموزان وکالت و افراد عادی قابل استفاده است برای وکلای باتجربه نیز مفید فایده خواهد بود. علاوه بر شرایط و نحوه دستور موقت این کتاب دربردارنده آراء وحدت رویه، آراء اصراری، آراء شعب دیوان عالی کشور، آراء دادگاه های بدوی و تجدیدنظر، نشست های قضایی و نظریات مشورتی در این باب می باشد.
مواردی مانند دستور موقت در دادگاه خانواده، دستور موقت در دیوان عدالت اداری، ماهیت دستور موقت، ضمانت اجرای دستور موقت، دستور موقت در اعاده دادرسی، شرایط دستور موقت، دستور موقت پرداخت نفقه و نحوه اخذ دستور موقت را خواهید آموخت.
در صورت وجود و مهیا بودن تمام شرایط ذیل، صدور دستور موقت از سوی مرجع ذی‌صلاح امکان خواهد داشت.
دستور موقت در موضوعاتی امکان دارد که تعیین تکلیف فوری در آن‌ها ضرورت داشته باشد. در این خصوص ماده ۳۱۰ ق.آ.م. مقرر می‌دارد: «در اموری که تعیین تکلیف آن فوریت دارد دادگاه… دستور موقت صادر می‌نماید.»
ضابطه فوریت امر را باید به امکان و احتمال وقوع خسارت جبران‌ناپذیر یا سنگین یا تحمیل خسارت غیر قابل برگشت به خواهان در نظر گرفت، همچنین دادگاه می‌تواند در دعاوی دسته‌جمعی یا قومی و قبیله‌ای مانند دعوا بر سر املاک مشاعی، دعوا بر سر آب رودخانه یا دعوا بر سر ساخت املاک مشارکتی، در صورت احراز احتمال درگیری‌ها یا وجود خطر قریب‌الوقوع فوراً اقدام به صدور دستور موقت نموده تا عملاً از وقوع خسارت‌های مالی و جانی جلوگیری نماید.
شخصی که متقاضی دستورموقت است باید فوریت موضوع درخواست خود را با ارائه ادله و مدارک محکمه‌پسند اثبات نماید، در غیر این صورت صدور دستور موقت امکان نخواهد داشت.
به یاد داشته باشیم که اگر خطر قریب‌الوقوعی خواهان را تهدید می‌کرد یا احتمال وقوع خسارت جبران ناپذیر برای خواهان در موضوع دستور موقت وجود داشته، لیکن قبل از صدور دستور به وقوع پیوسته دیگر محملی برای صدور دستور وجود ندارد مشروط بر اینکه این نوع خسارت یا خطر استمرار نداشته باشد.
زمانی که اسناد و مدارک دال بر اقتضای فوریت موضوع درخواست دادرسی فوری به محکمه تقدیم شد تشخیص فوری بوده با توجه به اسناد و مدارک تقدیمی با دادگاهی است که صالح به رسیدگی بر این نوع درخواست است.
در این خصوص ماده ۳۱۵ ق.آ.د.م مقرر می‌دارد: «تشخیص فوری بودن موضوع درخواست با دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به درخواست را دارد» مقنن در خصوص تشخیص فوریت ضابطه‌ای ارائه نداده است شاید به دلیل اینکه فوریت یک امر ماهوی و نسبی بوده که باید بر اساس هر دعوا بررسی گردد.
به هر حال دادگاه در تشخیص فوریت باید امور را با توجه به وضعیتی مورد ارزیابی قرار دهد که در زمان رسیدگی به درخواست در آن قرار دارند و نه وضعیت آن‌ها در زمان تقدیم درخواست،
بنابراین، اگر با توجه به وضعیت امور در زمان درخواست دستور موقت فوریت وجود نداشته باشد؛ اما در زمان رسیدگی به درخواست فوریت وجود داشته باشد، دادگاه باید دستور موقت را صادر نماید.[۴]
برای رسیدگی به امور فوری، دادگاه روز و ساعت مناسبی را تعیین و طرفین را به دادگاه دعوت می‌نماید. در مواردی که فوریت کار اقتضا کند می‌توان بدون تعیین وقت و دعوت از طرفین و حتی در اوقات تعطیل و یا در غیر محل دادگاه به امور یاد شده رسیدگی نماید.
مطابق ماده ۲ ق.آ.د.م: «هیچ دادگاهی نمی‌تواند به دعوایی رسیدگی کند مگر اینکه شخص یا اشخاص ذی‌نفع یا وکیل یا قائم‌مقام یا نماینده قانونی آنان رسیدگی به دعوا را برابر قانون درخواست نموده باشند.» رسیدگی به درخواست دادرسی فوری نیز مستلزم درخواست ذی‌نفع می‌باشد و این درخواست ممکن است کتبی یا شفاهی باشد درخواست شفاهی در صورت‌مجلس قید و به امضاء درخواست‌کننده می‌رسد.[۵]
درخواست دستور موقت حسب مورد می‌تواند قبل از تقدیم دادخواست اصلی یا هم‌زمان و یا بعد از آن باید بدین شرح باشد:
الف) درخواست قبل از تقدیم دادخواست اصلی: هرچند دستور موقت درخواست می‌باشد و مستلزم تقدیم دادخواست نیست؛ لیکن با توجه به رویه عملی محاکم، باید درخواست «دادرسی فوری قبل از دادخواست اصلی» در دادخواست و با پرداخت هزینه دادرسی دعاوی غیرمالی به مرجع ذی‌صلاح به طرفیت خوانده دعوای اصلی تقدیم گردد.
چنانچه پس از صدور دستور موقت، در صورتی‌که از قبل اقامه دعوا اصلی نشده باشد، درخواست‌کننده باید حداکثر ظرف بیست روز از تاریخ صدور دستور، به‌منظور اثبات دعوای خود به دادگاه صالح مراجعه و دادخواست خود را تقدیم و گواهی آن را به دادگاهی که دستور موقت صادر کرده، تسلیم نماید. در غیر این صورت دادگاه صادرکننده دستور موقت به درخواست طرف، از آن رفع اثر خواهد کرد.
ب) درخواست هم‌زمان با تقدیم دادخواست اصلی: در این صورت خواهان علاوه بر تشریح خواسته اصلی دعوا باید بدواً تقاضای صدور دستور موقت را با ارائه و استناد به اسناد و مدارک حاکی از فوریت امر را از مرجع قضائی ذی‌صلاح درخواست نماید. در این صورت مرجع قضائی ابتدائاً به این موضوع دستور موقت رسیدگی و تصمیم‌گیری خواهد کرد.
ج) درخواست بعد از تقدیم دادخواست اصلی: اگر بعد از تقدیم دادخواست به دادگاه، خواهان متقاضی دادرسی فوری باشد می‌تواند با تقدیم لایحه‌ای به استناد به پرونده کلاسه مطروحه در آن شعبه خطاب به ریاست دادگاه دستور موقت نسبت به موضوع را تقاضا نماید و می‌تواند اگر دلایل و مدارک دال بر فوریت امر دستور موقت دارد به پیوست لایحه تقدیم دادگاه نماید.
چراغ دانش ناشر تخصصی کتب حقوقی کاربردی، آموزشی است که با مدیریت مهدی زینالی با شماره مجوز ۴۷۰۷ از سال ۱۳۹۳ اقدام به چاپ نشر ۵۰۰ عنوان کتاب های حقوقی به ویژه کتاب کاربردی و آموزشی ویژه قضات وکلا و دانشجویان را به سرانجام رسانده است.
© استفاده از مطالب انتشارات چراغ دانش فقط برای مقاصد غیر تجاری و با ذکر منبع بلامانع است. تمامی حقوق مادی و معنوی این وبسایت متعلق به (چراغ دانش) می باشد.
