توحید زینالی وکیل پایه یک دادگستری

معرفی جرم نشر اکاذیب و نمونه شکوائیه..

جرم نشر اکاذیب در آرای دیوان عالی کشور.

جرم نشر اکاذیب در آرای دادگاه‌ها.

جرم نشر اکاذیب در نشست‌های قضائی…

جرم نشر اکاذیب در نظریه‌های مشورتی…

جرم نشر اکاذیب در قوانین و مقررات…

منابع و مآخذ..

فهرست جزئی

معرفی جرم نشر اکاذیب و نمونه شکوائیه.

معرفی جرم نشر اکاذیب و انتساب اعمال خلاف حقیقت به دیگران.

مصداق اول: جرم اظهار اکاذیب..

مبحث اول: ارکان تشکیل‌دهنده جرم نشر اکاذیب..

گفتار اول: عنصر قانونی جرم نشر اکاذیب..

گفتار دوم: عنصر مادی جرم نشر اکاذیب..

گفتار سوم: عنصر روانی جرم نشر اکاذیب..

مصداق دوم: جرم انتساب اعمال خلاف حقیقت به دیگران..

گفتار اول: عنصر قانونی..

گفتار دوم: عنصر مادی جرم انتساب اعمال خلاف حقیقت به دیگران.

مبحث دوم: احکام ویژه در خصوص جرم نشر اکاذیب و انتساب اعمال خلاف..

گفتار اول: شروع به جرم نشر اکاذیب و انتساب …

گفتار دوم: معاونت در جرم.

گفتار سوم: شرکت در جرم.

مبحث سوم: تشریفات رسیدگی به جرم نشر اکاذیب..

گفتار اول: صلاحیت مراجع قضائی در رسیدگی به این جرم.

گفتار دوم: طریقه تقدیم شکوائیه و هزینه‌های قانونی آن.

جرم نشر اکاذیب در آرای دیوان عالی کشور.

مبحث اول: آرای شعب دیوان عالی کشور.

1. مرجع قضائی صالح در رسیدگی به جرم افترا توسط مرتکبین متعدد.

2. نشر اکاذیب به‌وسیله مطبوعات..

3. ۳٫ مرجع قضائی صالح در رسیدگی به جرم نشر اکاذیب..

4. ضرورت قطعیت حکم برائت علیه مفتری‌علیه.

5. حصری بودن جهات اعاده دادرسی..

6. نشر اکاذیب از طریق استشهادیه محلی..

7. نشر اکاذیب در فضای مجازی علیه فرماندار.

8. مرجع قضائی صالح در رسیدگی به جرم نشر اکاذیب مطبوعاتی..

9. موجب تحقق افترا

10. اعاده دادرسی در مورد جرم نشر اکاذیب..

11. تجدیدنظرخواهی از آرای مربوط به جرائم مطبوعاتی..

12. لزوم طرح شکایت توسط شاکی خصوصی..

13. جعل امضای مقامات به قصد اضرار.

جرم نشر اکاذیب در آرای دادگاه‌ها

مبحث اول: آرای دادگاه‌های بدوی و تجدیدنظر.

1. اقدام توهین آمیز، لفظاً یا عملاً و اظهار نظر نشده است.

2. شکایت طرح شده برای احقاق حق بوده و افتراء محسوب نمی‌گردد.

3. نشر اکاذیب و توهین به‌عنوان دو جرم مستقل..

4. قصد نشر اکاذیب و مراجعه به مراجع قضائی..

5. عدم احراز سوءنیت در جرم افترا

6. وقوع بزه نشر اکاذیب..

7. منع تعقیب از نشر اکاذیب به علت نقص تحقیقات..

8. نشر اکاذیب از طریق مطبوعات..

9. عمل متهم افتراء نیست و نشر اکاذیب است.

10. ارسال نامه به مسئول عالی رتبه شرکت مصداق نشر اکاذیب.

11. ارسال جملات موهن متعدد.

12. ممانعت از ورود کارگر به مرجع انتظامی..

13. ضرورت کتابت برای تحقق نشر اکاذیب..

14. تغییر و اصلاح عنوان مجرمانه در دادگاه تجدیدنظر.

15. مرجع قضائی صالح در رسیدگی به جرائم مطبوعاتی..

16. اظهارات وکیل در مقام دفاع از موکل خود.

17. تعدد معنوی تهمت و نشر اکاذیب..

18. انتشار تصاویر خصوصی و تغییر تصویر دیگری از طریق سامانه‌ای..

19. محدوده رسیدگی مرجع تجدیدنظر.

20. ارسال مطالب کذب به ایمیل شخصی شاکی..

مبحث دوم: آرای دادگاه‌های انتظامی قضات..

1. گذشت شاکی از افترا و نشر اکاذیب..

2. شکایت کیفری از قاضی..

جرم نشر اکاذیب در نشست‌های قضائی..

1. اعاده حیثیت پس از حکم برائت متهم.

2. تفاوت افترا و نشر اکاذیب..

3. توهین به مقامات مملکتی..

۴٫قابلیت رسیدگی در دادگستری جهت احراز تخلفات کارمند دولت..

جرم نشر اکاذیب در نظریه‌های مشورتی..

1. شرط تحقق بزه نشر اکاذیب و تعدد جرم.

2. قابل گذشت بودن یا نبودن بزه نشر اکاذیب..

3. مرجع صالح جهت رسیدگی به بزه فحاشی..

4. محدوده جرم مذکور در ماده ۱۴۱ قانون تعزیرات..

5. حق‌الناس بودن جرم نشر اکاذیب..

6. نشر اکاذیب به‌وسیله مطبوعات..

7. شکایت انتظامی از قاضی و نشر اکاذیب..

8. نشر اکاذیب به صورت شفاهی..

9. شرط تحقق بزه نشر اکاذیب و تعدد جرم.

10. قابلیت تعقیب افترا

11. قابل گذشت بودن یا نبودن نشر اکاذیب..

12. قابل گذشت نبودن جرم نشر اکاذیب..

۱۳٫نشر اکاذیب توسط مطبوعات جرم است.

1. شکایت از اعضای کمیسیون نظارت..

2. شکایت انتظامی از قاضی و نشر اکاذیب..

3. شکایت انتظامی از قضات..

4. قابل گذشت بودن فریب مشتری و نشر اکاذیب..

۱۸٫غیر قابل گذشت بودن نشر اکاذیب در فرضی که متوجه اشخاص.

1. شرط نبودن تعدد عریضه در نشر اکاذیب..

2. افترا و توهین و هتک حرمت..

جرم نشر اکاذیب در قوانین و مقررات..

از قانون مجازات اسلامی..

از قانون جرائم رایانه ای..

«جرم نشر اکاذیب» یکی از جرائم علیه اشخاص و شخصیت معنوی آن‌هاست و مطابق متن ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی، متضمن دو مصداق مجرمانه است که عبارتند از: «جرم اظهار اکاذیب» و «جرم انتساب اعمال خلاف حقیقت به دیگران» است. [۱]در تعریف این جرم نوشته‌اند: «انتشار و اشاعه اخبار دروغ و وقایع خلاف واقع به قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات رسمی را نشر اکاذیب گویند.»[۲] قابل ذکر است در جرم نشر اکاذیب، لزوماً توهین یا افترایی نسبت به دیگری انجام نمی‌شود. به طور مثال ممکن است کسی را دارای همسر دوم یا دارای درآمد نجومی معرفی نمایند که این اوصاف توهین یا افترا تلقی نمی‌شود، منتها از آن جایی که این شایعات صحت ندارد، فرد، مرتکب نشر اکاذیب محسوب می‌گردد.

بنابراین اظهارات کذبی که منتهی به اضرار شخصی دیگر یا تشویش اذهان عمومی گردد را نشر اکاذیب نامند و با توجه به عبارت «به قصد اضرار به غیر» در صدر ماده ۶۹۸ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۷۵ جرم نشر اکاذیب، علیه اشخاص حقوقی نیز قابل ارتکاب می‌باشد.[۳]

مصداق اول: جرم اظهار اکاذیب

ارکان تشکیل‌دهنده جرم نشر اکاذیب

در این مبحث به بررسی عناصر سه‌گانه تشکیل‌دهنده جرم نشر اکاذیب خواهیم پرداخت و بدیهی است تا زمانی که این ارکان موجود و اثبات نگردد و توسط محکمه رسیدگی‌کننده محرز نشود صدور حکم بر نشر اکاذیب وجاهت قانونی نخواهد داشت.

گفتار اول: عنصر قانونی جرم نشر اکاذیب

در ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات، جرم نشر اکاذیب بدین شرح تعریف گردیده که: «هر کس به قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات رسمی به‌وسیله نامه یا شکوائیه یا مراسلات یا عرایض یا گزارش یا توزیع هرگونه اوراق چاپی یا خطی با امضاء یا بدون امضاء اکاذیبی را اظهار نماید یا با همان مقاصد اعمالی را برخلاف حقیقت رأساً یا به‌عنوان نقل‌قول به شخص حقیقی یا حقوقی یا مقامات رسمی تصریحاً یا تلویحاً نسبت دهد اعم از اینکه از طریق مزبور به نحوی از انحاء ضرر مادی یا معنوی به غیر وارد شود یا نه علاوه بر اعاده حیثیت در صورت امکان، باید به حبس از دو ماه تا دو سال و یا شلاق تا ۷۴ ضربه محکوم شود.»

مطابق نظریه شماره ۲۶۸۱/۷ مورخ ۹/۵/۷۶ اداره حقوقی قوه قضائیه: «صرف نوشتن نامه‌ای که احتمالاً متضمن مطالب خلاف واقع باشد بدون اینکه این نامه به مقامات ذی‌صلاح ارسال شود یا موجب تشویش اذهان عموم گردد بزه تلقی نشده و نمی‌تواند مشمول مقررات ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی باشد.»

همچنین ماده ۵۷ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب۱۳۷۲ نیز مقرر داشته: «هر نظامی به مناسبت انجام وظیفه عمداً گزارشی برخلاف حقیقت به فرماندهان یا دیگر مقامات مسئول تقدیم نماید یا حقایق را کتمان ‌کند یا گزارشی با تغییر ماهیت یا به طور ناقص ارائه دهد به ترتیب زیر محکوم می‌شود.

۱٫ اگر گزارش خلاف یا کتمان حقیقت موجب شکست جبهه یا تلفات جانی گردد در حکم محارب است.

۲٫ اگر موضوع گزارش مربوط به امور جنگی یا مسائل امنیت داخلی یا خارجی باشد به حبس از سه الی هشت سال.

۳٫ در سایر موارد به حبس از سه ماه الی یک سال.

‌تبصره ۱ – عدم گزارش جرائم ارتکابی توسط مسئولین مربوط به مقامات صالحه مشمول این ماده می‌باشد.

‌تبصره ۲ – چنانچه اعمال مذکور موجب خسارات مالی گردد علاوه بر مجازات فوق به جبران خسارات وارده نیز محکوم خواهد شد.»

وزن                                                        0.35 کیلوگرم

 نویسنده                                                                                     توحید زینالی

انتشارات                                                                                     چراغ دانش

سال چاپ                                                                                    1401

قطع                                                                                            رقعی

محتوای زبانه