کتاب کمیسیون ماده ۱۲ زمین شهری

در این کتاب صلاحیت و ارکان تشکیل دهنده و اعضای کمیسیون ماده ۱۲ زمین شهری و نحوه طرح دعوا و دفاع در آن را خواهید آموخت. کتاب کمیسیون ماده ۱۲ زمین شهری این مزیت را دارد که علاوه بر این که دعاوی مربوط به کمیسیون ماده ۱۲ و ارکان آن و نحوه طرح دعوا در این باب را بیان می کند، رویه رسیدگی در این مرجع را نیز دربر دارد. این کتاب دربردارنده آراء وحدت رویه، آراء اصراری، آراء شعب دیوان عالی کشور، آراء دادگاه های بدوی و تجدیدنظر، نشست های قضایی و نظریات مشورتی درمورد کمیسیون ماده ۱۲ قانون زمین شهری است.مواردی مانند؛ صلاحیت کمیسیون ماده ۱۲ قانون زمین شهری، قانون زمین شهری، قانون اراضی موات، کمیسیون ماده ۵، ماده ۱۲ قانون شهرداریها، قانون جدید زمین موات، تشخیص اراضی دایر و بایر و ماده ۱۴ قانون زمین شهری در این کتاب ذکر شده اند.

فهرست کتاب
گزیده ای از کتاب

در این کتاب صلاحیت و ارکان تشکیل دهنده و اعضای کمیسیون ماده ۱۲ زمین شهری و نحوه طرح دعوا و دفاع در آن را خواهید آموخت. کتاب کمیسیون ماده ۱۲ زمین شهری این مزیت را دارد که علاوه بر این که دعاوی مربوط به کمیسیون ماده ۱۲ و ارکان آن و نحوه طرح دعوا در این باب را بیان می کند، رویه رسیدگی در این مرجع را نیز دربر دارد.

این کتاب دربردارنده آراء وحدت رویه، آراء اصراری، آراء شعب دیوان عالی کشور، آراء دادگاه های بدوی و تجدیدنظر، نشست های قضایی و نظریات مشورتی درمورد کمیسیون ماده ۱۲ قانون زمین شهری است.مواردی مانند؛ صلاحیت کمیسیون ماده ۱۲ قانون زمین شهری، قانون زمین شهری، قانون اراضی موات، کمیسیون ماده ۵، ماده ۱۲ قانون شهرداریها، قانون جدید زمین موات، تشخیص اراضی دایر و بایر و ماده ۱۴ قانون زمین شهری در این کتاب ذکر شده اند.

اراضی انواع گوناگونی دارد و تشخیص نوع اراضی از جهات مختلفی حائز اهمیت می باشد. چراکه هر نوع از اراضی واجد حقوق و مزایای مختلف و مجزایی بوده لذا می­بایست به درستی و با دقت در تعیین نوع اراضی اقدام شود. در این راستا قانون­گذار جهت تفکیک انواع اراضی از یکدیگر ضوابط و مقرراتی را وضع نموده است. در سال ۱۳۶۶ قانونی تحت عنوان «قانون زمین شهری» به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید که در مواد ۳ و ۴ و ۵ این قانون اراضی به سه دسته بایر، موات و دایر تقسیم گردید. این قانون اوصاف و آثار هر کدام از این سه نوع را تبیین و تفسیر نموده است تا تشخیص نوع زمین با ملاک و معیار­های مشخصی صورت گیرد. علاوه بر این قانونگذار در ماده ۱۲ قانون مذکور کمیسیونی را جهت تشخیص نوعیت اراضی معین نموده است تا با لحاظ ویژگی­ها و ضوابط مقرر به تشخیص این مهم اقدام نماید. ماده ۱۲ قانون زمین شهری بدین شرح است: «تشخیص عمران و احیاء و تأسیسات متناسب و تعیین نوع زمین دایر و تمیز بایر از موات به عهده وزارت مسکن و شهرسازی است…»

همانگونه که در ابتدا متذکر شدیم، تشخیص نوع زمین از جهات مختلفی واجد اهمیت است؛ چراکه تشخیص نوعیت زمین مؤثر در مالکیت زمین است، لذا می­بایست قبل از تعیین وضعیت ملک نسبت به تعیین نوع زمین اقدام شود.

از جمله جهات اهمیت این مورد است که برابر اصل ۴۵ قانون اساسی: «انفال و ثروت­های عمومی از قبیل زمین های موات یا رها شده و … در اختیار حکومت اسلامی است تا بر طبق مصالح عامه نسبت به آن­ها عمل نماید. تفصیل و ترتیب استفاده از هریک را قانون معین می­کند.» لذا اگر به تشخیص کمیسیون فوق­الذکر زمینی، موات تشخیص داده شود به موجب اصل مذکور جزء انفال محسوب گردیده و در اختیار دولت اسلامی قرار می­گیرد.

همچنین تشخیص نوعیت اراضی مورد نیاز دولت برای خرید اراضی از شهروندان در قیمت و بهای ملک مورد نیاز موثر می­باشد. همچنین در راستای حفظ محیط زیست و جلوگیری از تخریب اراضی کشاورزی و فضای سبز در محدوده شهرها تشخیص زمین­های دایر ضروری است.