اقلام سبد خرید شما
اقلام سبد خرید شما

کتاب پرسش و پاسخ های جرایم توهین و تهدید افترا

در این کتاب نظریات مشورتی و نشست های قضایی درمورد جرائم توهین، تهدید، افترا و نشر اکاذیب  ذکر شده و با مطالعه آنها می توانید درمورد جرائم فوق از حق خودتان دفاع نمایید.

ارسال در سریع ترین زمان

ارسال رایگان(حتی یک کتاب)

گارانتی بازگشت کالا

پشتیبانی 7 روز هفته

توضیحات کتاب پرسش و پاسخ جرائم توهین، تهدید، افترا و نشر اکاذیب

  1. تمام نظریات مشورتی و نشست های قضایی درمورد جرائم توهین، تهدید، افترا و نشر اکاذیب در این کتاب ذکر شده است.
  2. برای تسلط به جرائم توهین، تهدید، افترا و نشر اکاذیب این کتاب بهترین راهنمای شما خواهد بود.
  3. پرسش و پاسخهای مربوط به جرائم توهین، تهدید، افترا و نشر اکاذیب در این کتاب آورده شده است.

دربخش جرم توهین موضوعات زیر مطرح شده است: جرم توهین به مقدسات، جرم توهین و فحاشی، رابطه جرم توهین و افترا، جرم توهین به اشخاص عادی، جرم توهین در فضای مجازی،جرم توهین و تهدید،جرم توهین به افراد

و جرم توهین به مرده.

در بخش جرم تهدید به موضوعات زیر پرداخته شده است:

جرم تهدید در فضای مجازی، جرم تهدید با اس ام اس، جرم تهدید تلفنی، جرم تهدید با چاقو، جرم تهدید پخش عکس، رابطه جرم تهدید و توهین، جرم تهدید با اسلحه، جرم تهدید با پیامک و جرم تهدید به پخش عکس.

در تفاوت افترا و نشر اکاذیب هم می خوانیم:

اتفاق نظر

در ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی اولاً: موضوع باید جرم باشد؛

 ثانیاً: ممکن است این جرم واقع شده باشد؛ ولیکن مفتری نتواند اثبات کند که در ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی به قصد اضرار یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات باید باشد و امر دروغ یا خلاف حقیقتی را به کسی نسبت دهد که ممکن است این امر دروغ، جرم باشد یا نباشد ولی شرط اول را باید دارا باشد.

نظر کمیسیون نشست قضائی

 افترا، نسبت دادن اعمال مجرمانه به دیگری است؛ اما اشاعه اکاذیب، مفهوم عام‌تری دارد که شامل افترا هم می‌شود و اکاذیب اظهار شده ممکن است عنوان مجرمانه داشته باشد یا نه، که در حالت اخیر تهمت و بهتان، یعنی نسبت دادن امر خلاف واقع به دیگری خواهد بود.

باید توجه داشت که اولاً: در بزه افترا، قانون‌گذار این جرم را به‌وسیلۀ اوراق خطی و چاپی و… و هر وسیله دیگر ممکن‌الوقوع دانسته اما در بزه انتشار اکاذیب، هرچند قانون‌گذار وسایل ارتکاب جرم را برشمرده که کلاً طرق نوشتاری است.

احصای طرق ارتکاب جرم به معنای حصری بودن آن‌ها نیست و با توجه به فلسفه تشریع مواد مذکور که حفظ حیثیات و شئون افراد است به نظر می‌رسد، این جرم نیز نظیر بزه افترا با هر وسیله‌ای که بتوان اکاذیبی را اظهار و حیثیت افراد را جریحه‌دار ساخت از قبیل تلویزیون، رادیو، اینترنت و … محقق است؛

 ثانیاً: اظهار اکاذیب یا نسبت دادن اعمال ناروا، از جرائم استثنائی است که در آن باید انگیزۀ مجرم (قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی) پی‌جویی و لحاظ شود و در واقع غیر از عناصر عمومی جرم، انگیزه هم رکنی از ارکان جرم است و کلمۀ «قصد» مذکور در متن ماده، مترادف انگیزه وداعی است و اگر قصد تشویش اذهان عمومی یا اضرار به غیر در بین نباشد مجازات بر اساس ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی تعیین نمی‌گردد بلکه بر تقدیر اینکه اعمال نسبت داده شده به اشخاص (حقیقی یا حقوقی) وصف مجرمانه داشته باشد، عمل با ماده ۶۹۷ همان قانون انطباق دارد؛

 ثالثاً: هرچند در متن ماده سخن از اظهار «اکاذیب» و یا «نسبت دادن اعمال» رفته است و قانون‌گذار این کلمات را به صیغۀ جمع استعمال کرده، اما مراد قانون‌گذار این نبوده است که اظهار یک فقره کذب و یا اسناد یک عمل برخلاف حقیقت، جرم نبوده و مستوجب مجازات نیست بلکه با توجه به فلسفۀ وضعی قانون به شرحی که گذشت، این‌گونه استنباط و برداشت از قانون تفسیر تحت‌الفظ بوده و جمود در ظاهر الفاظ و عبارات قانون است و انتشار یک فقره کذب یا نسبت دادن یک عمل برخلاف حقیقت نیز جرم و مستوجب مجازات است؛

 رابعاً: به شرح قسمت اخیر ماده ۶۹۸، قانون‌گذار توجه ضرر مادی یا معنوی به غیر را شرط تحقق بزه ندانسته بلکه اظهار اکاذیب یا اسناد اعمال ناروا فی‌نفسه و صرف‌نظر از نتیجه آن جرم تلقی شده است؛ بنابراین، بزه اظهار اکاذیب، جرمی غیرمادی و مطلق است

محصولات مرتبط

دسترسی به صفحات