اقلام سبد خرید شما
اقلام سبد خرید شما

کتاب دعاوی آپارتمان نشینی

با مطالعه این کتاب علاوه بر این که می فهمید چه زمانی این دعوا را طرح کنید، نحوه تنظیم دادخواست و طریق طرح دعوا و دفاع از این دعوا را خواهید آموخت.

 

کتاب فوق مشتمل بر تمامی قوانین و مقررات درمورد دعوای آپارتمان نشینی است و باتوجه به نمونه دادخواست هایی که در کتاب آمده به راحتی می توانید دادخواست تنظیم و با مطالعه نمونه آراء دادگاه ها نتیجه دعوای خود را پیش بینی کنید.

ارسال در سریع ترین زمان

ارسال رایگان(حتی یک کتاب)

گارانتی بازگشت کالا

پشتیبانی 7 روز هفته

این کتاب علاوه بر این که دعوای آپارتمان نشینی و ارکان آن و نحوه طرح دعوا در این باب را بیان می کند، رویه دادگاه ها در این موضوع را نیز دربر دارد. یعنی شما علاوه بر اینکه با خواندن این کتاب می فهمید که دعوای آپارتمان نشینی چیست؟ چگونه این دعوا باید طرح شود؟ نمونه دادخواست دعوای آپارتمان نشینی را مشاهده و آراء این موضوع را مشاهده خواهید کرد.

کتاب مذکور دربردارنده:

  • آراء وحدت رویه
  •  آراء اصراری
  • آراء شعب دیوان عالی کشور
  • آراء دادگاه های بدوی و تجدیدنظر
  • نشست های قضایی و نظریات مشورتی در این باب است.

صورتجلسه آپارتمان نشینی، ماده ۴۸ قانون آپارتمان نشینی، قوانین آپارتمان نشینی پارکینگ، قوانین آپارتمان نشینی شارژ، قوانین آپارتمان نشینی+مشاعات، قوانین آپارتمان نشینی قوه قضاییه، ماده ۱۰ قانون آپارتمان نشینی و  قوانین آپارتمان نشینی بازی بچه ها مواردی هستند که در این کتاب آمده است.

ب) از نظر حقوقی: متأسفانه مانند بسیاری از موارد دیگر قانون‌گذار تعریفی از آپارتمان ارائه نکرده و این امر امکان جولان حقوقدانان را در ارائه تعریف مؤثر ساخته است که در ذیل به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنم:

آپارتمان موردنظر قانون عبارت از: «مسکنی است که جزئی از ساختمان بوده و مرکب از یک یا چند اتاق و قسمت‌های تابعه از قبیل مستراح و آشپزخانه است که مجموع آن‌ها یک واحد را تشکیل می‌دهد.»

آپارتمان، محلی است برای سکونت یا اشتغال که در مجموعه‌ای از یک ساختمان، دارای سند رسمی مجزا و مستقل از کل ساختمان باشد.

مبحث اول: قسمت‌های اشتراکی آپارتمان

مالکیت در آپارتمان‌های مختلف و محل‌های پیشه و سکنای یک ساختمان شامل دو قسمت است: مالکیت قسمت‌های اختصاصی و مالکیت قسمت‌های مشترک.

گفتار اول: تعریف قسمت‌های مشترک

قسمت‌های مشترک مذکور در این قانون عبارت از قسمت‌هایی از ساختمان است که حق استفاده از آن منحصر به یک یا چند آپارتمان یا محل پیشه مخصوص نبوده و به کلیه مالکین به نسبت قسمت اختصاصی آن‌ها تعلق می‌گیرد. به‌طور کلی قسمت‌هایی که برای استفاده اختصاصی تشخیص داده نشده است یا در اسناد مالکیت ملک اختصاصی یک یا چند نفر از مالکین تلقی نشده از قسمت‌های مشترک محسوب می‌شود مگر آنکه تعلق آن به قسمت معینی بر طبق عرف و عادت محل مورد تردید نباشد. قسمت‌های اشتراکی به دو قسم اشتراکی مطلق و اشتراکی نسبی تقسیم می‌گردد:

۱٫ اشتراکی مطلق: در این قسمت مالکین نمی‌توانند اشتراک خود را از بین برده و به فرد دیگری واگذار نمایند؛ مانند پشت‌بام، آسانسور، راه‌پله‌ها…

۲٫ اشتراکی نسبی: در این قسمت مالکین می‌توانند اشتراک خود را از بین برده و به دیگری واگذار نمایند؛ مانند پارکینگ، انباری…

 

 

محصولات مرتبط

دسترسی به صفحات