اقلام سبد خرید شما
اقلام سبد خرید شما

کتاب طریقه اخذ دستور موقت در رویه دیوان

ارسال در سریع ترین زمان

ارسال رایگان(حتی یک کتاب)

گارانتی بازگشت کالا

پشتیبانی 7 روز هفته

نظر به اینکه رسیدگی به دعاوی و شکایات محتاج به زمان است؛ صدور رأی قطعی ممکن است مدت‌ها به طول بیانجامد و پس از صدور حکم، هنگام اجرا موضوع مورد شکایت منتفی شده باشد؛

نتیجتاً قانون‌گذار تأسیسی تحت عنوان دادرسی فوری یا دستور موقت پیش‌بینی کرده است. دستور موقت اصولاً از سوی خواهان و شاکی درخواست شده و صدور آن قبل از صدور حکم قطعی از امکان ایجاد خسارت برای متقاضی جلوگیری می‌کند.

از طرف دیگر عدم صدور دستور موقت در مواردی که خواهان و شاکی ذی‌حق است پس از یک رسیدگی طولانی و صدور حکم به نفع خواهان و یا شاکی ممکن است «نوشداروی بعد از مرگ سهراب» باشد و فایده‌ای برای شاکی نداشته باشد.

دستور موقت در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۷۹ تعریف نشده است. در این قانون آمده است: «در اموری که تعیین تکلیف آن فوریت دارد… دادگاه به درخواست ذینفع برابر مواد زیر دستور موقت صادر می‌کند.»[۱] در قانون و رویه قضائی، برای صدور و اجرا و الغاء دستور موقت ترتیبات خاصی پیش‌بینی شده است.

محصولات مرتبط

دسترسی به صفحات